|
Wat een ongelooflijke nerd ben ik toch. Vind ik zelf dan (maar ik weet zeker velen met mij). Want ik wil dus al jaren een verhaal schrijven over het lied 'We didn't start the fire'. Over de tekst van dat lied, dan wel te verstaan. Maar waarom wil ik dat? En waarom zou iemand dat willen lezen? Allereerst: waarom vind ik het zo'n vet nummer? Mag je nog wel 'vet' zeggen overigens? Is dat omdat ik het lied mee kan 'zingen'? En dan hebben we het even puur over de tekst, niet de kwaliteit van de zang, alhoewel dat gelet op de titel ook wel hout snijdt, aangezien het lijkt of er iemand 'brand' roept. Of is het andersom: kan ik het lied meezingen omdat ik het zo'n ontzettend gaaf nummer vind? Let's analyze this ("Mister De Niro, we have to get in", maar dat terzijde). Allereerst intrigeert het lied, omdat de woorden zo prachtig aaneen worden geregen. Ik heb hetzelfde gevoel bij 'It's the end of the world as we know it (and I feel fine)' van R.E.M. Alhoewel daar wat meer (vol-)zinnen worden gebruikt, is ook dat lied een stortvloed van woorden, waarbij er een tijdsbeeld wordt geschetst door de zanger. Maar het is toch ook de inhoud, de tekst zelf, die boeit. De feitjes (o wat een verrassing, ik hou van feitjes), de namen, de voor mij eerder onbekende gebeurtenissen en (plaats-)namen, zoals Walter Winchell en Chou En-Lai. En waar gaat 'Starkweather homicide' in hemelsnaam over? Ik vond namelijk dat als je dat lied dan meezingt, dat je ook wel moet weten waar het zo'n beetje over gaat. Omdat je onderstaande wilt voorkomen.... En nu wil die kennis graag met jullie delen. Want al die feitjes zijn alleen maar interessant als je het kunt delen. Want gedeelde smart is halve smart, bofkonten! Ik mag hier telkens een stuk van de tekst bespreken. Of ja, eigenlijk de namen en woorden toelichten. 'Duiden' hoeft niet echt, want het is allemaal vrij letterlijk. Gewoon lekker wat achtergrondinformatie en weetjes, die je op verjaardagsfeestjes weer kunt opdissen. Dat je dan niet meer wordt uitgenodigd voor die feestjes.... da's dan hun verlies!! We beginnen binnenkort met de eerste zinnen. Ik heb er zin in, maar ja, ik ben dan ook een ongelooflijke nerd! Daar gaan we...♪♪♪ Harry Truman, Doris Day, Red China, Johnnie Ray ♪♪♪  Harry Truman is de eerste naam in het lied. Zijn volledige naam is Harry S. Truman, maar die 'S' staat dus nergens voor. Beetje sneu. Toen Franklin Roosevelt overleed in april 1945, was Truman de vicepresident en kreeg hij dus promotie. In 1948 (het eerste jaartal van het lied) werd hij echter ook echt gekozen, en werd daarmee zoals ze dat noemen ook echt 'president elect'. Niemand had verwacht dat hij zou winnen, sterker nog de Chicago Tribune had al een kop in de krant gezet: 'Dewey defeats Truman'. Harry ging daar natuurlijk graag mee op de foto.
Een ander interessant feit is dat hij in de Vogezen heeft gevochten in WO I. Zijn minister van buitenlandse Zaken was George Marshall, wiens bekende plan hij goedkeurde. Harry werd opgevolgd door Dwight D. Eisenhower. Die 'D' staat voor David, toch chiquer dan die betekenisloze 'S'. 
Bekende films waarin ze speelde waren Pillow Talk (uit 1959), The Thrill of It All (1963) en Send Me No Flowers (1964). Daarnaast werd ze bekend van enkele liedjes uit haar films, waarvan Que sera, sera (Whatever Will Be, Will Be) wel de bekendste is. Minder bekend is, dat dit lied uit een film van Alfred Hitchcock stamt, namelijk The Man Who Knew Too Much uit 1956. Ze heeft vanwege bovenstaande feiten maar liefst twee sterren op de Hollywood Walk of Fame, een voor haar filmwerk en een voor haar muziekcarrière. Ze moet niet worden verward met Doris D. (die van The Pins), dat was een andere periode en a different cookie. Day overleed in 2019 op 97-jarige leeftijd en wilde geen uitvaart en geen grafsteen. was ze dan misschien toch een (van de) pin(s)?  Red China slaat op het uitroepen van de Volksrepubliek China uitgeroepen op 1 oktober 1949. In 1928 begon in China een burgeroorlog, die van 1937 tot 1945 werd onderbroeken door de Tweede Chinees-Japanse Oorlog. Alsof je even lekker een tijdje als Ajax- en PSV-supporters op elkaar in staat te hakken, maar dan wel een pauze neemt om samen op het WK Voetbal op hooligans van andere landen in te gaan hakken. En ja toen dat 'WK voor Communisten' in 1945 voorbij was, werd de draad weer netjes opgepakt. In 1949 werd de oorlog gewonnen door de communisten onder leiding van Mao Zedong. Het Kwomintang-regime vluchtte naar Taiwan, waar het zich handhaafde. Dan weet je ook meteen waarom dat nog steeds niet helemaal botert tussen die twee. Op 1 oktober 1949 werd de Volksrepubliek China uitgeroepen.
 Johhnie Ray, ik had nog nooit van de goede man gehoord voor ik WDSTF voor het eerst hoorde. Maar goed, even eht één en ander nagepluisd over deze zanger, die de voorbode was van de rock 'n roll die later ten tonele verscheen. Hij had een flinke hit met zijn debuutsingle, 'Cry', die direct op nummer 1 kwam in de Billboard Hot 100 in de VS. Het nummer ken je vast, maar dan in een andere uitvoering en taal..... luister maar en geef dan maar toe! OK, we zetten de andere versie er wel naast...
Opvallend, voor een zanger, is dat Ray op dertienjarige leeftijd doof werd aan zijn linkeroor. In 1958 werd hij, na een operatie bijna volledig doof aan beide oren. Dat is dan toch niet zo'n beste operatie geweest. Met gehoorapparaten wist hij nog een heel eind te komen, want hij bleef optreden tot maar liefst 1989! Gelukkig hebben we André nog...
1 Comment
|
RSS-feed
